مجتبی فتحی - عضو هیات علمی گروه عمران دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
علی امانی - کارشناس ارشد مهندسی عمران زلزله، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

بتن اصلاح شده با پلیمر، با ترکیب پلیمر و سیمان با هدف افزایش دوام و چسبندگی تولید می شود. حضور ذرات پلیمر سبب تشکیل فیلم پلیمری و افزایش حفرات هوای بسته در بتن می شود که در نهایت منجر به کاهش نفوذپذیری، مقاومت فشاری و مقاومت کششی می شود. در مقاله ی حاضر اثر پلی استر غیر اشباع و وینیل استر در درصدهای 3، 5، 8 و 10 درصد، در جایگزینی با سیمان مورد بررسی قرار گرفت. درصد هوا، روانی، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، جذب آب و نحوه ی شکست از آزمایش های مورد مطالعه در این تحقیق بود. نرخ کاهش مقاومت کششی به علت عملکرد بهتر پلیمر در کشش از مقاومت فشاری کمتر است. عملکرد پلیمر وینیل استر در تحمل مقاومت به مراتب بهتر از پلی استر غیر اشباع بود و سبب کاهش کمتر مقاومت ها شد. این مقادیر برای درصدهای 3، 5، 8 و10، در مقاومت فشاری به ترتیب، 10، 19، 26 و 31 و در مقاومت کششی 2، 11، 19 و 24 بود. همچنین مقدار جذب آب در نمونه های حاوی پلی استر غیر اشباع حدود 0.2 الی 0.4 درصد کمتر از نمونه های حاوی وینیل استر بود. خط شکست نمونه های مکعبی با اضافه کردن پلیمر، تقریبا به موازات جهت اعمال بار تمایل پیدا کرد. اما مقدار خرابی در نمونه های وینیل استر به مراتب بیشتر است. در نمونه های استوانه ای نیز با افزایش پلیمر طول خط شکست ها و تعداد آنها در قیاس با بتن شاهد کمتر شده است.

بتن های اصلاح شده با پلیمر، پلی استر غیر اشباع، وینیل استر، نحوه ی شکست، مقاومت فشاری