اثر شدت های مختلف تنش کم آبی بر صفات فیزیولوژیک و تحمل خشکی ارقام آزاد گرده افشان آفتابگردان

به کارگیری روش های بهزراعی توام با استفاده از ارقام گیاهی متحمل به خشکی امکان استفاده بهینه از مناطق خشک را میسر نموده و به سطح زیر کشت و بازدهی تولید در این اراضی می افزاید. آفتابگردان از جمله گیاهان زراعی است که به طور نسبی تحمل شرایط متنوع محیطی به خصوص کم آبی را دارد و چنانچه از طریق روش های اصلاحی، به سیستم ریشه ای توسعه یافته ای مجهز گردد، کارآیی بالایی در استخراج آب از اعماق خاک را خواهد داشت. به منظور بررسی میزان مقاومت ارقام آفتابگردان نسبت به تنش خشکی؛ اثرات زمان آبیاری بر ارقام آزاد گرده افشان مطالعه ای با طرح کرت های خرد شده در قالب طرح های بلوکی تصادفی با 3 تکرار، در مزرعه کبوتر آباد اصفهان انجام گرفت. در این راستا زمان های آبیاری به عنوان کرت های اصلی شامل سه زمان آبیاری براساس 80، 130، 180 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و همچنین ارقام آزاد گرده افشان شامل 5 رقم هاسیون 36 ، فاوریت لاکومکا، زاریا و مستر، به عنوان کرت های فرعی در نظرگرفته شد. نتایج نشان داد تحت تنش شدید خشکی: کمترین روز تا ستاره ای شدن توسط رقم مستر حاصل شد که تفاوت معناداری با رقم فاوریت در همین سطح از آبیاری نداشت. کمترین روز تا گلدهی کامل و رسیدگی فیزیولوژیکی به ترتیب توسط رقم فاوریت و رقم هایسون 36 حاصل شد. کمترین روز تا غنچهدهی هم توسط رقم زاریا بدست آمد که تفاوت معناداری با رقم مستر و فاوریت نداشت. بیشترین ارتفاع بوته توسط رقم لاکومکا حاصل شد که تفاوت معناداری با رقم زاریا نداشت. همچنین بیشترین قطر طبق توسط رقم مستر بدست آمد که تفاوت معناداری با رقم لاکومکا نداشت. کمترین کارایی مصرف آب در شرایط تنش شدید توسط رقم فاوریت، حاصل شد. نتایج نشان داد، در شرایط تنش ملایم و شدید، رقم مستر از نظر شاخص تحمل به تنش رقم مناسبی به نظر می رسید

کلیدواژه ها:

تنش کم آبی ، ارقام آزاد گرده افشان ، شاخص تحمل به تنش