تاثیر آموزش برنامه ریزی شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

سابقه و هدف: پرفشاری خون یکی از بیماری های شایع، مزمن و عودکننده است و در سراسر دنیا از نظر درمانی پراهمیت محسوب می شود. از این روآموزش به بیمار پرفشاری خون، بسیار مهم است که هدف از این مطالعه تاثیر آموزش برنامه ریزی شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر 140 بیمار مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به درمانگاه قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به روش در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. آموزش بیماران در قالب 3 جلسه آموزشی، به صورت هر هفته پشت سر هم برگزار شد. 4 هفته و 8 هفته بعد از اتمام مداخله از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شدند. این پژوهش با کد IRCT2017013032303N1 در سایت کارآزمایی بالینی ایران تایید شد. یافته ها: هر دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن بودند و تفاوت آماری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نمره خودکارآمدی هر دو گروه قبل از ورود به مطالعه، تفاوت آماری با هم نداشتند (P> 0/05). اما بین نمره خودکارآمدی دو گروه قبل از مداخله ، با 4 هفته و 8 هفته بعد از مداخله، تفاوت آماری مشاهده شد (P<0/001). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد آموزش به بیماران پرفشاری خون می تواند به عنوان یک روش کم هزینه و موثر باعث افزایش خودکارآمدی شود.

کلیدواژه ها:

آموزش برنامه ریزی شده ، بیماری پرفشاری خون ، خودکارآمدی