محمدجواد مهدوی نژاد - دانشیار، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، تقاطع پل گیشا با جلال آل احمد، دانشگاه تربیت مدرس
مریم طلایی - دانشجوی دکتری، تهران، تقاطع پل گیشا با جلال آل احمد، دانشگاه تربیت مدرس
عاطفه امیدخواه - دانشجوی دکتری، تهران، تقاطع پل گیشا با جلال آل احمد، دانشگاه تربیت مدرس

امروزه صنعت گردشگری بهعنوان یک فعالیت اجتماعی اقتصادی نقش و جایگاه ویژهای در توسعه پایدار گردشگری داشته و از منابع مهم اشتغال به حساب می آید. در این بین میراث صنعتی در هر کشور از جمله پتانسیلهای قابل توجه در تقویت و ارتقاء جذب گردشگر، سرمایه و در نتیجه تقویت در آمدهای حاصل از صنعت گردشگری میباشد. در کشورهای اسلامی جذب گردشگر علاوه بر ابعاد اقتصادی، آورده دیگری در زمینه توسعه تعاملات فرهنگی، اشاعه آن و در نهایت، تقویت هویت آن کشور به همراه دارد. در میان آثار متعدد میراث صنعتی، کارخانه ها از جمله بناهایی هستند که از پتانسیل بالایی در راستای جذب گردشگر، با پذیرش کاربری فرهنگی و تبدیل به موزه برخوردارند. ایجاد بستری برای حضور گردشگر در سایت کارخانه های زنده و در حال کار و همچنین تبدیل کارخانه های متروکه به موزه، میتواند گامی مهم در راستای ارتقاء اهداف توسعه پایدار گردشگری به حساب آید. ایران ازجمله کشورهایی است که از موج جهانی صنعتی شدن بیبهره نمانده و راه خود را در راستای ارتقاء صنعت و ساخت بناهای صنعتی از دوره قاجار تا به امروزه طی کرده است. این مقاله در صدد است تا با مروری جامع بر بناهای میراث صنعتی ایران، بر مبنای چارچوب تیوریهای تحقیق که بر عامل ارزش کمیته بین المللی حفظ میراث صنعتی ) TICCIH ( تدوین شده است، بناهای شاخص را معرفی و در این بین کارخانه هایی را که بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده اند، انتخاب نماید. نتایج حاکی از آن است که این کارخانه ها از بستر مناسبی برای تبدیل به موزه، جذب گردشگر، تقویت تعاملات فرهنگی و ارتقاء ابعاد اقتصادی در کشور ایران برخوردارند.

توسعه پایدار گردشگری، میراث صنعتی، آوازه سازی، کشورهای اسلامی، ایران