نیلوفر محمدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد ، گروه مهندسی معماری، واحد علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی،اهواز،ایران
بهروز جانی پور - استادیار، عضو هییت علمی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی کرج

تحولات قرن حاضر، موجب دگرگونیها و تغییراتی در بین برخی جلوه های زندگی و فرهنگ جامعه ایرانی و کم توجهی به معماری سنتی گردید. در شهرهای معاصر، تضعیف هویت شهری منجر به تغییر مکانها گردیده که باعث از دست دادن و ضعف هویت مکانی گردیده است. حال اگر برای باززندهسازی فرهنگ و معماری اصیل ایرانی، عوامل اساسی آن شناخته شود، این هنر به حیات خود ادامه خواهد داد. معماری به عنوان یک سیستم ارتباطی، با فرهنگ در تعامل است و برای دریافت پیام موجود در آن، باید زمینه فرهنگهایی که معماری در مسیر آن به وجود آمده، مورد شناخت و مطالعه قرارداد.در غیر این صورت، مفاهیم آن به خوبی قابل درک نخواهد بود. روش پژوهش در این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و موردی میباشد. هدف از این پژوهش تحلیل رابطه و نقش عناصر تاریخی هویتساز در تقویت حس تعلق مکانی و بازآفرینی این عناصر در میان شهروندان و همچنین یافتن پرکاربرد ترین عناصر سنتی معماری ایرانی درسه مورد بناهای فرهنگی معاصر است، و در آخر، نتیجه گیری کلی در غالب جداولی به صورت امتیازبندی تدوین شده است. نمونه های موردی بررسی شده، حاصل هم نشینی عناصری هست که از یک سو، با اصل و دورن مایهی نگرش مدرن پیوند دارند و از سویی دیگر، به عمیق ترین لایه های تفکر معماری سنتی ایران مرتبط هستند.

معماری سنتی ،فرهنگ، عناصر هویت ساز، معماری معاصر، نمونه موردی