سیدطیب مرادیان - دانشجوی دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)
منصوره اشقلی فراهانی - استادیار، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
نورالدین محمدی - استادیار، گروه پرستاری مراقبت ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
روح انگیز جمشیدی - استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده مدیریت و اطالع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران

هدف. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تمرینات تنفسی برنامه ریزی شده بر اکسیژناسیون بیماران متعاقب جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.زمینه. عوارض ریوی و اختالل اکسیژناسیون متعاقب جراحی پیوند عروق کرونر شایع هستند و منجر به افزایش طول مدت بستری در بیمارستان و هزینه های درمانی می شوند. تمرینات تنفسی اقدامی است که به صورت معمول در اکثر مراکز درمانی انجام می شود، اما شواهد علمی کافی جهت تایید اثرات آن بعد از جراحی پیوند عروق کرونر در دسترس نمی باشد.روش کار. در یک کارآزمایی بالینی 100 بیمار کاندید جراحی پیوند عروق کرونر به روش تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه 50 نفره آزمون یا کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه آزمون فیزیوتراپی تنفسی را بر اساس برنامه ریزی پژوهشگر انجام دادند و بیماران گروه کنترل، فیزیوتراپی تنفسی را به صورت روزانه طبق روند معمول بیمارستان انجام دادند. سایر درمانهای دریافتی بین بیماران دو گروه مشابه بود. دو گروه از نظر گازهای خون شریانی اندازه گیری شده قبل از عمل جراحی، روزهای اول، دوم و سوم بعد از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 با استفاده ازآزمونهای آماری کای دو ، تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه گیریهای تکراری تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها. نتایج این مطالعه نشان داد که دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت شناختی، سابقه بیماری و همچنین مقادیر اشباع اکسیژن، فشار سهمی اکسیژن و دی اکسید کربن خون شریانی قبل از عمل جراحی و روزهای اول و دوم بعد از عمل جراحی تفاوت معناداری با هم ندارند. در روز سوم بعد از عمل جراحی در بیماران گروه آزمون نسبت به بیماران گروه کنترل مقادیر اشباع اکسیژن خون شریانی )میانگین 95 با انحراف معیار 2/47 در مقابل میانگین 93/24 با انحراف معیار )p=0/003( )3/16 و فشار سهمی اکسیژن خون شریانی )میانگین 83/19 با انحراف معیار 16/23 در مقابل میانگین 72/66 با انحراف معیار )p≥0/001()13/20 بالاتر بود.نتیجه گیری. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیمارانی که تمرینات تنفسی برنامه ریزی شده را انجام داده اند در مقایسه با درمان معمول بیمارستان وضعیت اکسیژناسیون بهتری دارند و روند بهبود اکسیژناسیون و بازگشت به حالت قبل از عمل در این بیماران سریع تر است.

تمرینات تنفسی، جراحی پیوند عروق کرونر، اکسیژناسیون