ابوالفضل خوش منش - دانشیار دانشگاه تهران

موضوع ارتباط لفظ و معنا که از آن با تعابیری همچون آوامعنایی، فونوسمانتیک و نظم آهنگ نیز یاد شده،مبحثی مهم و دیرینه در مطالعات زبانی است. از آنجا که قرآن کریم امری از مقوله زبان است، این ارتباط رابه خوبی در این متن مقدس میتوان دید. در پژوهش حاضر گروه هایی از آیات از نظر رابطه ای که میان لفظو معنی آنها وجود دارد، بررسی شده اند تا بدین شکل، پیدایی جلوه های آهنگین در قرآن، متناسب با معانیالفاظ پی جویی شود. همچنین از نقش هریک از حالات تقدیم و تاخیر الفاظ و عبارات قرآن، تکرار حروف،ادغام و فک ادغام حروف و نیز حذف و اضافه آنها در ایجاد فضای آهنگین متناسب با مفهوم آیات، سخنگفته شده است و رابطه آنها با معانی آیات بررسی گردیده است.

زبان قرآن، نظم آهنگ قرآن، لفظ و معنا، فونوسمانتیک قرآن