یادکرد حیوانات در نهج البلاغه، کارکرد حقیقی و تصویر آفرینی هنری
محل انتشار: دوفصلنامه کتاب قیم، دوره: 6، شماره: 14
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 403
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-6-14_007
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1397
چکیده مقاله:
یادکرد از جانداران به ویژه حیوانات، از راه های ایجاد حیات و حرکت در تصویرآفرینی هنری و ادبیاست. از این طریق میتوان تصاویر را از رکود خارج کرد و اثربخشی و نفوذ آن را بیشتر نمود. بر همیناساس، یکی از کارکردهای نام بردن از حیوانات در نهج البلاغه، نقشی است که این مهم در خلق تصاویر برعهده دارد. در این نوشتار که با روشی توصیفی- تحلیلی به انجام رسیده، سیوسه گونه حیوان را درنهج البلاغه شناسایی کرده است. این نامبری دلایل متعددی داشته است؛ گاه به صورت حقیقی و از جهتخلقت و اوصاف، ماموریت داشتن، حقوق و احکام، بیان علم الهی و حشر و معاد بوده است. همچنین دربرخی موارد، عناصر بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه مورد توجه بوده است. در نهج البلاغه، بسیاریاز تصویرسازی ها از دنیا، فضایل و رذایل اخلاقی، گناه، تقوا، فرار از جنگ و امثال آن با استفاده از جنبه هایمختلف حیوانات به تصویر کشیده شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدحسن فاتحی
استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا
مرتضی قایمی
دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا
بی بی راحیل سن سیلی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا