مبانی پیشگیری ازجرم درفقه اثنی عشری وجایگاه پیشگیری غیرکیفری درآن

ازجمله اندیشه هایی که نظام کیفری ایران از آن تاثیر پذیرفته، اندیشه های فقه اثنی عشری است. رجوع به این اندیشه و تطبیق آن با قوانین و مقررات ایران، گویای آن است که پیشگیری از جرم به عنوان یکی از اجزای مهم نظام کیفری ایران رگه-هایی از این اندیشه را با خود دارد.دراندیشه فقه اثنی عشری هردو نوع پیشگیری غیرکیفری (اجتماعی و وضعی) و پیشگیری کیفری، توجه شده و تدابیری در جهت تحقق آن اتخاذ شده است؛ بگونه ای که حضرت امیرالمومنین علی(ع) دردوران خلافت خودش،دربرخی موارد بویژه در جرایم کم اهمیت، با هدف اصلاح و باز سازگاری، تدابیر اصلاحی اتخاذ نموده و از مجازات مرتکبان صرفنظر کرده و یا آن را کاهش داده است و در برخورد با برخی دیگر از جرایم، با توجه به توالی فاسد آن جرایم،با قاطعیت و شدت عمل بیشتری رفتار نموده است.که در واقع، همه ی این موارد به طور مستقیم و غیرمستقیم دارای جنبه های پیشگیرانه بوده است.

کلیدواژه ها:

اندیشه فقه اثنی عشری ، پیشگیری کیفری ، پیشگیری غیرکیفری ، شدت وقطعیت مجازات