ساغر سردشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس،
سیدحسام الدین سراج - استادیارکارشناسی ارشد معماری و دکتری پژوهش هنر

با توجه به تحقیقات انجام گرفته در این زمینه تا کنون، می دانیم که همه تجربه های تاثیرگذار معماری بی شک چند حسی هستند. حواس پنجگانه (لامسه، بویایی، چشایی، دیداری، شنیداری)، همگی به نوعی در این فرآیند تاثیرگذار خواهند بود؛ میان برانگیختگی احساس با شنیدن ارتباط نزدیک تری وجود دارد تا دیدن. وگرنه چرا آفرینندگان فیلم های سینمایی بر استفاده از موسیقی اصرار می ورزند ما آنقدر به شنیدن موسیقی در طول یک فیلم عادت کرده ایم که مدت کوتاهی سکوت اثری تکان دهنده دارد، و سازندگان سینما گاهی از سکوت به عنوان زمینه ساز وقایع ترسناک استفاده می کنند. در سطح احساسی در باب شنوایی نسبت به بینایی وجهی ژرف تر در کار است و شنیدن دیگران چیزی است که بیشتر از دیدن آنان روابط انسانی را می پروراند. از این روست که به نظر می رسد کسانی که شدیدا ناشنوا هستند بیشتر از افراد نابینا از دیگران دور می شوند. با بررسی های بیشتر در این زمینه بر آن هستیم تا بر اهمیت حس شنوایی تاکید داشته باشیم. البته که شواهد و قراین نشان از این دارد که ما معمولا به اهمیت قدرت شنوایی در تجربه مان از فضا آگاه نیستیم، اما این در حالی است که شنیدن به تجربه و فهم ما از فضا ساخت می دهد، به آن ها مرزهای روشن می بخشد و آن ها را به هم می پیوندد. این صدا است که اغلب پیوستار زمانی یی پدید می آورد که حس یافت های دیداری در آن نقش می بندند. صدا عاملی است که هم می تواند زیان بار باشد و هم کمک کننده به تقویت حس شنیداری در پیشرفت معماری. پس در این راستا نیازمند آن هستیم تا صوت را به خوبی بشناسیم و با ویژگی های مختلف آن آشنا شویم، همچنین عوامل زیانبار آن را که آلودگی صوتی تلقی می شوند شناسایی کنیم و برای آن راه حل بیندیشیم. سه راس این مثلث شامل صوت و مخاطب اثر معماری و معماری می شوند؛ لذا در ادامه به تفصیل به بررسی این مبحث خواهیم پرداخت.

معماری، صوت، شنیداری، فضا، صوت و معماری، پدیدارشناسی حواس