ارزیابی مدیریت بحران در وقوع زلزله

1- مدیریت بحران به مجموعه فعالیتهایی اطلاق می شود که قبل، بعد و هنگام وقوع بحران به منظور کاهش اثرات این حوادث و کاهش آسیب پذیری انجام می گیرد. بلایای طبیعی همواره بعنوان یک عامل تهدید کننده در حیات بشری تلقی شده اند. علی رغم عدم امکان پیش بینی زمان حدوث بسیاری از این پدیده ها، می توان با چاره اندیشی و اتخاذ برنامه های پیشگیرانه از شدت بروز نتایج منفی آن کاست. گسترش ابزارهای جدید تحلیلی این امکان را در اختیار برنامه ریزان و مدیران قرار داده است که با شناخت عمیق تر نسبت به مهار بحران و ایجاد آمادگی لازم اقدام نمایند.درجوامع بشری امروزه انسانها بایدخودرااماده برخورد بامخاطرات طبیعی ازجمله زلزله نمایند زلزله، به عنوان یک پدیده از جمله بلایای طبیعی به شمار می رود که در اکثر منطقه ها و ناحیه های جهان به وقوع می پیوندد. و به عنوان خشن ترین حادثه ی طبیعی در کمین انسان است. تکانهای زمین لرزه که ناشی از فعالیت های درونی زمین می باشد. هر سال خسارات سنگینی به بار آورده و موجبات مرگ و میر، ویرانی اجتماعی و... را فراهم می کند. آخرین تلاش های انسان معاصر برای مقابله با این حادثه خشن و ویرانگر طبیعی، بهبود سازه ها و ایمن سازی ساختمان ها در برابر زلزله، به همراه تحقیقات وسیع برای شناخت علل و چگونگی پیش بینی این حادثه بوده است. در این میان کشور ما به عنوان یکی از نقاط مهم زلزله خیز جهان به شمار میرود که فاقد تحقیقات جامع؛ برنامه ریزی مؤثر، تعیین ریزپهنه بندی مناطق زلزله خیز و... در طی دهه های پیش بوده و پس از وقوع زلزله در دوره های پر از هیاهو و شتاب، به اقداماتی دست زده شده است که حداقل امروز بازبینی مجدد آنها می تواند درس عبرتی برای آیندگان باشد که فاجعهی زلزله رودبار، منجیل، اردبیل، خراسان، قزوین، همدان و در نهایت بم می تواند معرف و گویای این واقعیت باشد. وجود ستاد مدیریت بحران در کشور و مناطق مختلف زلزله خیز می تواند تا حد زیادی از خسارت و تلفات ناشی از زلزله بکاهد. چرا که با بررسی عملکردهای قبل و بعد از وقوع زلزله و آمادگی در مقابل این پدیده ی طبیعی و آموزش مردم در جهت مقابله با بحران های ناشی از آن، می توان گام مؤثری در کاهش اثرات این حادثه ی طبیعی برداشت.

کلیدواژه ها:

زلزله ، مدیریت بحران ، امداد فوری ، سازماندهی ، جبران