طراحی بناها در تبریز براساس اقلیم منطقه (مطالعه موردی: باز شو های تبریز)

در کشور ما مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوایی در فصول سال مختلف می باشد. تاثیر اقلیم بر شرایط فیزیکی و روحی انسان امری بدیهی است و در شرایط متفاوت اقلیمی واکنش انسان ها در برابر آن بسیار متفاوت می باشد احساس آسایش یا عدم آسایش در هر اقلیمی بستگی به شرایط فیولوژیکی انسان ها دارد که چگونه با آن اقلیم سازش نمایند. و یا با عدم سازش با آن منجر به یافتن روش های مقابله با آن گردند. با توجه به اینکه عناصر اقلیمی تاثیر گذارترین عواملی هستند که در طی ادوار گذشته انسان را با چالش مواجه ساختند، شناخت شرایط اقلیمی و تاثیر آن بر معماری از مباحثی است که عدم شناخت آن منجر به ایجاد عدم انطباق معماری با اقلیم منطقه می گردد یکی از مباحث مطرح در معماری پایداری و بطبع آن طراحی براساس الگوهای معماری پایدار می باشد یکی از مشکلات معماری معاصر استفاده از مصالح نامناسب و طراحی هایی بدون توجه به اقلیم می باشد برای ارتقا کیفیت معماری معاصر توجه به الگوهای پایدار معماری سنتی و تطبیق آن با معماری امروز و توسعه درچارچوب توسعه پایدار می تواند راهگشا باشد با توجه به گستردگی اقلیم سرد و خشک در نیم کره شمالی و نیز کشور عزیزمان ایران، توجه به طراحی بناها و کالبد شهرهای اقلیم سرد و خشک که از مصرف کنندگان عمده انرژی های فسیلی به شمار می روند، می تواند بخش عمده ای از مصرف و در نتیجه کاهش آلودگی های ناشی از مصرف آن ها را تقلیل دهد. در این پژوهش با کنکاش در معماری مناطق سرد و خشک نمونه موردی شهر تبریز به خصوص بناهای سنتی آن به الگوی پایدار بکار گرفته شده در این شهر رسید و از الگوها درس گرفت همچنین از طبیعت و انرژی های پاک در توسعه پایدار به نحو احسن استفاده شده است بنابراین با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و بکارگیری روش تحلیلی - توصیفی و با تحلیل و بررسی معماری سنتی شهر تبریز به شاخص ها و الگوهای پایدار بکار گرفته شده در این منطقه رسیدیم.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، بافت سنتی ، تبریز ، اقلیم شناسی