بررسی امنیت ساکنان در بافت های فرسوده شهری (نمونه مورد مطالعه: کوی عامری شهر اهواز)

وجود امنیت در محیط های شهری یکی از الزام های اساسی کیفیت زندگی محسوب می شود و به همین دلیل در فرایند برنامه ریزی شهری، کاهش جرم و جنایت در محیط های شهری به ویژه در بافت های فرسوده ازمهم ترین اهداف است. این مقاله با هدف بررسی احساس امنیت ساکنان محله عامری شهر اهواز به عنوان یک بافت فرسوده شهری انجام شده است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و از نظر شیو ه اجرا پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش ، همه ساکنان محله عامری شهر اهواز هستند. با استفاد از فرمول کوکران با سطح اطمینان 95 % حجم نمونه 350 نفر برآورد و به صورت تصادفی انتخاب شدند . داده ها با کمک پرسش نامه پایا ( با آلفای کرونباخ 0.85 ) و روا جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون آماری رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. یافته ها و نتایج : نتایج نشان داد که بین احساس امنیت و سه متغیر 1-وضعیت فیزیکی و وضعیت کالبدی محله ، 2-مشارکت و هماهنگی در برقراری امنیت و 3-میزان حضور نیروی انتظامی، رابطه معناداری وجود دارد. رتبه بندی متغیرها از نظر میزان تاثیر گذاری بر احساس امنیت نیز نشان داد که اختلاط مناسب کاربری ها، حریم سواره و پیاده، حذف فضاهای آسیب پذیر، خوانا و قابل فهم بودن فضا و مشارکت در حفظ و نگهداری فضاها از نظر ساکنان محله عامری تاثیر بیشتری بر احساس امنیت دارند.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت ، بافت فرسود ، مشارکت ، محله عامری ، اهواز