بررسی اثر پارامترهای مختلف بر رفتار دیوارهای دیافراگمی طره ای با استفاده از روش های تعادل حدی و المان محدود

تحلیل تعادل حدی علیرغم کاربرد وسیع در ژئوتکنیک و به خصوص تحلیل سازه های نگهبان، دارای فرضیات ساده کننده زیادی بوده که در پاره ای از موارد صحت نتایج این روش را با تردید رو برو می سازد. دراین مقاله تاثیر پارامترهای مقاومت برشی خاک ( چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی) و عمق حفاری دیوارهای دیافراگمی طره ای ( بدون مهار) بر نتایج حاصل از تحلیل های تعادل حدی و المان محدود، با یکدیگر مقایسه گردیده است نتایج نشان میدهد که روش تعادل حدی نسبت به تغییر پارامترهای مقاومت برشی حساس تر می باشد. همچنین با افزایش عمق حفاری، لنگرهای خمشی ماکزیمم وارد بر دیوار در هر دو روش افزایش می یابد اما تاثیر تغییرات عمق حفاری بر مقدار لنگرهای خمشی به دست آمده از روش تعادل حدی بیشتر است

کلیدواژه ها:

تعدل حدی ، دیوارهای دیافراگمی ، المان محدود ، عمق حفاری