بررسی فراوانی خشونت بیماران و همراهان در برابر پرستاران و عوامل مرتبط با آن در مرکز آموزشی و درمانی منتخب در تهران در سال 1395

زمینه وهدف: خشونت محیط کار، موضوع نگران کننده ای برای افراد و سازمان ها می باشد. حرفه ی پرستاری یکی از مشاغلی است که بیشترین خطر مربوط به معرض خشونت قرارگرفتن را دارد؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی فراوانی خشونت بیماران و همراهان در برابر پرستاران و عوامل مرتبط با آن انجام شده است.مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر، از نوع توصیفی- تحلیلی است که به صورت سر شماری و روی 203 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مرکز آموزشی درمانی شهدای هفتم تیر تهران در سال 1395 انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ی استاندارد شده ی مربوط به خشونت محل کار در واحدهای سلامت و شامل 6 بخش (اطلاعات جمعیت شناختی، سوء رفتار کلامی، تهدید، ضرب و جرح جسمی، آزار و اذیت جنسی و آزار و اذیت نژادی) بود که توسط پرستاران تکمیل گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. نتیجه گیری: 74/1 درصد ( 123 نفر) از پرستاران در طول دوره ی کاری خود، مورد خشونت قرار گرفته بودند. سوء رفتار کلامی و تهدید، به ترتیب با فراوانی 95/1 درصد 117 نفر و 42/3 درصد 52 نفر دارای بیشترین رخداد بودند و خشونت های جسمی، جنسی و نژادی به ترتیب با 8/9 درصد 11 نفر، 4/1 درصد 5 نفر و 3/2 درصد ( 4 نفر)، دارای کمترین خشونت وارده نسبت به پرستاران بودند. بین قومیت پرستاران و سوء رفتار کلامی P=0/0092 و نیز وضعیت تاهل و تهدید P=0/0134 ارتباط معنی داری وجود دارد؛ به این ترتیب، پرستارانی که قومیت فارس داشتند؛ بیشتر مورد سوء رفتار کلامی و پرستاران متاهل، بیشتر مورد تهدید واقع شده اند.نتایج به دست آمده، تایید کننده ی شیوع بالای خشونت محل کار، علیه پرستاران است. لذا جهت کاهش خطرات و تهدیدات ناشی از خشونت در محیط بیمارستان، اتخاذ یک رویکرد پیشگیرانه، مشارکتی و روش های مناسب گزارش، پیگیری خشونت و آموزش همگانی، مفید به نظر می رسد

کلیدواژه ها:

خشونت ، بیماران ، عوامل مرتبط ، پرستار ، بیمارستان