علویه زینب موسویان اصل - کارشناسی ارشد، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران
امین بابایی پویا - مربی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
اعظم کریمی - کارشناسی، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

مقدمه: فرسودگی شغلی با خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش عملکرد شخصی شناخته می شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط نوبت کاری و فرسودگی شغلی در بخش های مختلف یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز در سال 1395 می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و جمعیت مورد مطالعه را 180 نفر از پرستاران شیفتی بیمارستان تشکیل دادند. نمونه گیری به روش طبقه ای صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مسلش و جکسون انجام گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، آنالیز داده ها با نرم افزار SPSS18 انجام شد. یافته ها: تحلیل نتایج این مطالعه نشان داد که میزان ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت پرستاران شدید و به ترتیب 77/2 درصد و 92/8 درصد بوده است. از طرفی بعد کاهش عملکرد شخصی با درجه پایین با مقدار 90/6 درصد گزارش شده است. نتیجه گیری: سطوح بالای خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و همچنین سطح پایین کاهش احساس کفایت شخصی در پرستاران مورد مطالعه، هشداری برای مدیران در حوزه سلامت و بهداشت تلقی می شود و در صورت عدم در نظر گرفتن تدابیر مدیریتی مناسب برای مهار آن ها، می توانند آسیب های روانی و جسمی ناشی از شغل را بر کارکنان نوبت کار بخش سلامت داشته باشند.

نوبت کاری، فرسودگی شغلی، پرستاران، پرسشنامه مسلش