نقش پرستار در سازگاری جانبازان قطع عضو

مقدمه: هرگونه نقص در اعضای بدن نه تنها یک آسیب جسمی محسوب می شود، بلکه آسیب های اجتماعی و روانی-احساسی را نیز به دنبال دارد و می تواند جنبه های مختلف زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از الگوهای کاربردی وموثر در پرستاری که به طور خاص به موضوع سازگاری توجه کرده، الگوی سازگاری روی است. هدف از تدوین این مقالهمعرفی نقش پرستاردر سازگاری جانبازان قطع عضو با استفاده از این الگو می باشد.مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری می باشد که بر پایه اطلاعات جمع آوری شده از جستجوی منابع اینترنتی ومطالعات کتابخانه ای 2014-2000 سال های تدوین گردیده است. یافته ها: مدل سازگاری روی، یک چهارچوب مفید جهت ارایه مراقبت پرستاری به بیماران در مراحل حاد، مزمن و انتهاییبیماری می باشد. نتایج بیشتر مطالعات، بیانگر بهبود فعالیت های پرستاری، تمرکز، سازماندهی و هدایت افکار و اعمالپرستاران در مراقبت از بیماران مزمن و افزایش پاسخ های سازگار در بیماران و به دنبال آن افزایش سازگاری، پس ازمداخلات پرستاری بوده است.بحث و نتیجه گیری: الگوی سازگاری روی، بر ارتقاء سازگاری متمرکز گردیده و سهم قابل توجهی در سلامتی و ارتقاءکیفیت زندگی بیماران دارد. بیش تر نتایج پژوهش های انجام شده، حاکی از آن است که الگوی سازگاری روی، می تواندچارچوبی مناسب در بررسی، مراقبت و انجام مداخلات و درنهایت کنترل بیماری های مزمن و افزایش میزان سازگاری دربیماران ازجمله گروه های مختلف جانبازان باشد.