بررسی و توصیف واژه بست های ضمیری در گویش بهبهانی

در این مقاله، واژه بست های ضمیری در گویش بهبهانی و نقش آنها در گروه و جمله را بررسی می کنیم. واژه بست های ضمیری در گویش بهبهانی چهار نقش فاعلى، مفعولی صریح، مفعولی غیرصریح و اضافی دارند. در این مقاله، نشان می دهیم که واژه بست های فاعلی پانزده میزبان از نظر نقش دستوری - در این گویش دارند که به تفصیل در این مقاله این موضوع را بررسی می کنیم. میزبانهای واژه بست های مفعولی صریح عبارت اند از پیشوند امری یا پیشوند فعل پیشوندی، جزء غیرفعلى فعل مرکب، پیشوند استمراری، فعل و پیشوند نفی. میزبان واژه بست های مفعولی غیرصریح، مفعول صریح و پیشوند استمراری هستند. واژه بست های اضافی نیز میزبان هایی از نوع فاعل، مفعول صریح و متمم دارند. از نظر مقوله فعل، اسم، صفت، انواع ضمیر (شامل ضمایر شخصی، اشاری و مبهم)، واژه بست، حرف اضافه، ضمیر پرسشی، پسوند تصریفی جمع و حرف نشانه را به عنوان میزبان عمل می کنند. از نظر جایگاه، تمایل غالب واژه بست های این گویش به ظهور در جایگاه دوم، پس از اولین واژه یا پس از اولین سازه در بند است. یکی از تفاوت های اصلی و نقطه افتراق بین گویش بهبهانی و فارسی معاصر واژه بست های فاعلی است. در فارسی معیار، عنصری با عنوان واژه بست فاعلی وجود ندارد؛ درحالی که در بهبهانی، نظامی غنی از این واژه بست ها با میزبان های متنوع وجود دارد.

کلیدواژه ها:

واژه بست ضمیری ، گویش بهبهانی ، میزبان واژه بست ، جایگاه واژه بست ، گروه ، جمله