مقایسه تاثیر آموزش مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطاتICTبا آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان بهشهر

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش علی-مقایسه ای است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان پایه ی پنجم دوره ابتدایی شهرستان بهشهر در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 3546 نفر دانش آموز میباشد. بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 360 نفر دانش آموز در دو گروه آزمایش و گواه به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند . محققان دانش آموزان گروه آزمایش را از چهار کلاس و هر کلاس 10 نفر دانش آموز و دانش آموزان گروه گواه را نیز از 32 کلاس درس و از هر کلاس 10 نفر دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب نموده است. ابزار گردآوری اطلاعات، آزمون محقق ساخته ای است که برمبنای چارچوب های شناختی آزمون جهانی تیمز (2015 و 2011) با 25 سوال در چهار بعد ( سطح دانستن با 7 سوال، سطح بکارگیری با 7 سوال، سطح حل مسایل متداول با 6 سوال و سطح استدلال با 5 سوال) تنظیم شده و روایی آن به تایید اساتید برنامه ریزی درسی و اعضای گروه های آموزشی ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش مازندران رسیده و پایایی آنها با استفاده از روش بازآزمایی و ضریب همبستگی پیرسون رقم (0. 807) بدست آمده است. نتایج آزمون های پارامتریک t مستقل نشان میدهند که: بین عملکرد درس ریاضی دانش آموزان دو گروه در بعد دانستن تفاوت معناداری وجود ندارد، اما در سه بعد به کارگیری، حل مسایل متداول و استدلال تفاوت معناداری در عملکرد دانش آموزان دو گروه مشاهده شده و وضعیت دانش آموزان مدارس هوشمند بهتر است. همچنین در عملکرد کلی درس ریاضی نیز بین دوگروه تفاوت معناداری وجود دارد، لذا این گونه استنباط می شود که آموزش مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند عامل موثری در بهبود عملکرد ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان بهشهر باشد

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی برفناوری اطلاعات و ارتباطات ، پیشرفت تحصیلی درس ریاضی ، سطوح دانستن ، به کارگیری ، حل مسایل متداول و استدلال