تجدد و تجربه ی داروسازی در دوره ی قاجار

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 588

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RELIGI01_238

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

محمد بن زکریای رازی (251-313 ق)، یکی از مهم ترین داروشناسان دوره اسلامی بود که به استفاده از گیاهان دارویی در میان انواع داروها گرایش داشت. برآیند این گرایش رازی تالیف آثار مختلفی با محوریت گیاهان دارویی بود. سنت استفاده از گیاهان دارویی در میان طب سنتی عصر قاجار که، ادامه دهنده ی همان طب جالینوسی و پزشکی ابوعلی سینا و زکریای رازی بود؛ همچنان تداوم یافت. در دوره ی قاجار داروسازی به وسیله ی عطاران و تقریبا به همان شیوه ی سنتی ادامه ی حیات داد. داروهای موجود در عطاری ها عمدتا گیاهان دارویی خشک شده بود که برای ساختن جوشانده، ضماد ها و د مکرده ها استفاده می شدند. مواجهه با دانش جدید و تجربه ی تجدد به صورت جدی در دوره ی ناصرالدین شاه و با تاسیس دارالفنون، جلوه ی دیگری از حیات پزشکی و داروسازی را پیش رو قرار داد. همین سبب شد تا زمینه ای برای گذار از شکل سنتی به داروسازی جدید فراهم شود، اما استفاده از گیاهان دارویی همچنان در طبابت ایران سخت جانی می کرد. علی رغم ورود داروهای فرنگی، گیاهان دارویی برای درمان بیماری ها مختلف به صورت گسترده از سوی طبیبان این دوره تجویز می شد. در پژوهش پیش رو تلاش شده است تا نحوه ی استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری ها توسط پزشکان دوره قاجار که ادامه دهندگان داروسازی قرون گذشته بودند واکاوی شود.

نویسندگان

بهاره صفاییان

دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه لرستان