ندا احمدزاده توری - دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
داود شجاهی زاده - استاد گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سید جلیل سیدی اندی - دکترای آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، مرکز تحقیقات عوامل موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

مقدمه: دیابت اختلال متابولیسمی شایعی در سالمندان است که نمی توان از آن پیشگیری نمود، ولی می توان با رعایت اصول تغذیه صحیح در تمام دوران زندگی، سلامت جسمی و روحی خود را برای سالمندی حفظ کرد. آموزش تغذیه بالینی جزء کلیدی کنترل بیماری فرد مبتلا است. این مطالعه باهدف ارزیابی تاثیر آموزش بر آگاهی تغذیه ای سالمندان مبتلا به دیابت در شهر بابل انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر مطالعه ای مداخله ای بود تعداد افراد شرکت کننده در مطالعه 200 نفرمی باشد که به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد (هر کدام 100 نفر) قرار می گیرند. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه ای در دو بخش شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش آگاهی، نگرش، عملکرد در مورد رفتارهای تغذیه ای بود اطلاعات بصورت پیش آزمون و پس آزمون با فاصله 3 ماه پس از مداخله جمع آوری شد. مداخله بصورت چهار جلسه آموزشی به مدت یک ماه در نطر گرفته شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و نیز برای بررسی ارتباط متغیرها از آزمون های آماری کای دو، آزمون تی، تحلیل واریانس یکطرفه و همبستگی استفاده شد.یافته ها: داده ها نشان داد تفاوت معنا داری بین گروه مداخله و شاهد قبل از انجام مداخله آموزشی از نظر میانگین میزان آگاهی، نگرش و عمل وجود ندارد و در گروه مداخله نتایج، اختلاف معناداری بعد از برنامه آموزشی نشان دادند ( p < 0/05 ) ولی در گروه شاهد این متغیرها پس از گذشت 3 ماه تفاوت معناداری نداشتند (p > 0/05) . نتیجه گیری: آموزش تغذیه همراه ارتقا با KAP بیماران موجب کاهش معنی دار قند خون ناشتا، درصد HbA1c شد و نتایج بررسی حاضر نشان داد که افراد آموزش دیده دارای آگاهی، نگرش و عملکرد بهتری نسبت به بیماری دیابت هستند.

دیابت نوع دو، آگاهی، سالمندان، نگرش