عملکردهای رانندگی و بارکاری ذهنی در رانندگان جوان با استفاده از شبیه ساز رانندگی: تاثیر جنسیت

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 394

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_065

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : سالانه حدود 16000 نفر بر اثر حوادث ترافیکی در ایران جان خود را از دست می دهند. یکی از عواملی که می تواند بر عملکرد رانندگی افراد تاثیر داشته باشد، جنسیت افراد است. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر جنسیت بر عملکرد های رانندگی و بارکاری ذهنی رانندگان جوان با استفاده از شبیه ساز رانندگی است. مواد و روش ها : این مطالعه بر روی 20 راننده مرد و 20 راننده زن با محدوده سنی 20 تا 29 سال انجام شد. برای بررسی عملکرد رانندگان از شبیه ساز خودرو پراید و متغیر های زمان واکنش وظیفه PDT و انحراف عرضی خودرو در دو حالت رانندگی بدون محاسبات ذهنی و رانندگی در حال انجام محاسبات ذهنی استفاده شد. همچنین از مقیاس های خودگزارشی RSME و IWS جهت برآورد بارکاری ذهنی افراد استفاده گردید. سناریو اصلی مطالعه شامل رانندگی به مسافت 20 کیلومتر در یک بزرگراه بود. نتایج : میانگین انحراف عرضی خودرو برای رانندگان مرد و زن در مرحله بدون محاسبات ذهنی به ترتیب برابر 0/51 و 0/55 متر به دست آمد. همچنین میانگین زمان واکنش نیز در این مرحله برای مردان و زنان به ترتیب برابر 450 و 482 میلی ثانیه محاسبه گردید. بر اساس مقیاس های RSME و IWS نیز زنان متحمل بارکاری ذهنی بیشتری شدند اگرچه در مورد اغلب متغیرهای مطالعه اختلاف مقادیر مربوط به مردان و زنان بر اساس آزمون تی مستقل معنادار نبود ( P-value> 0/05 ). همچنین رانندگی در حالت انجام محاسبات ذهنی موجب افزایش معنادار ( P-value˂0/05 ) مقادیر انحراف عرضی خودرو، زمان واکنش و مقادیر مقیاس های RSME و IWS گردید. نتیجه گیری : با وجود عدم اختلاف آماری معنادار متغیر های مطالعه بین مردان و زنان، در اغلب موارد زنان عملکرد ضعیف تر و بارکاری ذهنی درک شده بالاتری از خود نشان دادند. انجام محاسبات ذهنی نیز باعث افت معنادار در عملکرد های رانندگی افراد و افزایش بارکاری ذهنی ایشان گردید.

نویسندگان

رضا چرخ انداز یگانه

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

ایرج علی محمدی

دانشیار گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

بهار پارسازاده

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

ذبیح اله دمیری

کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران