بررسی نقش آموزش و پرورش از منظر توسعه قابلیت های انسانی در اسناد توسعه ای کشور با رویکرد حکمرانی خوب

تحقیقات و بررسی ها نشان می دهد که بین حکمرانی خوب و سطح توسعه یافتگی کشورها رابطه ای متقابل وجود دارد.حکمرانی خوب در بردارنده ساز و کارهای اداره کشور بر پایه مولفه های مشارکت موثر دولت، بازار و جامعه مدنی است؛ و تعامل این سه بخش، بر ارتقای شاخص های توسعه انسانی و در نتیجه توسعه پایدار کشور ها تاثیر به سزایی دارد. همچنین از دیگر مولفه های حکمرانی خوب، توجه به آخرین نظریات توسعه است،که توسعه انسانی را هدف اصلی توسعه نه فقط ابزار آن فرض می کنند. این مهم نیز به وسیله آموزش و پرورش به عنوان اصلی ترین نهاد انسان ساز هر کشورتحقق می یابد؛زیرا مهم ترین کارکرد نظام های آموزش و پرورش مهیا کردن افراد برای کسب توانمندی های عمومی و نیز کشف استعدادها و ویژگی های اختصاصی هریک از دانش آموزان در مسیر پیشرفت و دستیابی به اهداف توسعه کشور است.به همین دلیل همه کشورها نقطه عزیمت خود را در مسیر دستیابی به اهداف توسعه، توسعه نظام های آموزش و پرورش قرار داده اند. اسناد و برنامه های توسعه راهنمای عمل برای تحقق اهداف مذکور به شمار می آیند. بررسی اسناد برنامه ای کشور که در مجالس قانونگذاری پیش و پس از انقلاب تصویب شده و مبنای عملکرد دولت ها قرار گرفته است ؛می تواند نوع نگاه به نقش و جایگاه آموزش و پرورش به عنوان مهمترین نهاد زیر ساختی کشور در جهت دستیابی به توسعه در آنها را مشخص و تبیین کند. این پژوهش با هدف تبیین نقش و جایگاه آموزش و پرورش در اسناد توسعه ای کشور و با رویکرد قابلیت به عنوان گفتمان موثر در پیشبرد اهداف آموزش و پرورش به همراه مولفه های حکمرانی خوب به عنوان نقش تسهیل گر دولت و جامعه مدنی در دستیابی به اهداف توسعه از طریق آموزش و پرورش صورت گرفته است .

کلیدواژه ها:

اسناد و برنامه های آموزش و پرورش ، توسعه انسانی ، رویکرد قابلیت ، حکمرانی خوب