جمیله آقاتباررودباری - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه آزاد اسلامی ساری و کارشناس مسیول دبیرخانه تحول و نوآوری در آموزش معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
خدیجه بریمانی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه آزاد اسلامی ساری و کارشناس آموزش دانشجویی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندران
طاهره آقامیرزایی محلی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشگاه آزاد اسلامی ساری و رییس آموزش، دانشگاه علوم و فنون مازندران
سعید صفاریان همدانی - استادیار، مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی ساری

سیاست گذاری آمایش سرزمین به عنوان راهنما و نقشه ی راه روشن برای برنامه ریزی در بخش آموزش عالی، می تواند هدایت کننده ی نظام های آموزش عالی به صورتی منظم، پایدار، مبتنی بر نیاز و مزیت های ملی و منطقه ای باشد. آمایش سرزمین یک برنامه توسعه بلندمدت است و اساس انواع برنامه ریزی های ملی و منطقه ای در کشورها را تشکیل می دهد. با توجه به قرابت و نسبت آموزش عالی با نظریه ی توسعه اجتماعی، برنامه ریزی در آموزش عالی از جایگاه ویژه ای در توسعه کشورها برخوردار است. تحول در آموزش عالی در گرو برنامه ریزی آمایش سرزمین می باشد. اطلاعات حاصل از آمایش سرزمین، نقشه جامعی برای نشان دادن توانایی ها، قابلیت ها، فرصت ها و نقاط ضعف هر منطقه از کشور بوده، زمینه ساز توسعه ی پایدار می باشد. اهمیت نقش آموزش عالی در توسعه کشور، توجه بیش ازپیش به آن را می طلبد. نمونه اجرایی و نسبتا موفق برنامه آمایش آموزش عالی در ایران، آمایش سرزمینی آموزش عالی سلامت می باشد. طراحی و اجرای هدفمند برنامه های آمایش سرزمین به عنوان الگویی کارآمد در سایر بخش های آموزشی مورد انتظار است.

آمایش سرزمینی، آموزش عالی، آموزش عالی سلامت، توسعه ی پایدار، سیاست گذاری