مهرداد فدایی پله شاهی - دانشجوی دکتری علوم کامپیوتر، گرایش محاسبات نرم و هوش مصنوعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد لاهیجان

شهر هوشمند به عنوان راه حلی برای مقابله با آسیب های احتمالی آینده نظیر کاهش منابع طبیعی، بهداشت، رشد بی رویه شهر نشینی، گرمایش زمین و کمبود منابع لازم از اواخر دهه 80 میلادی تعریف شده است. مفهوم شهر هوشمند بر ساختار، سامانه و هویت محل هایی دلالت دارد که فناوری اطلاعات به آنها حیات می بخشد. در این مجتمع ها، ارتباطات و فعالیت های متداول حقیقی و واقعی عمدتا مجازی می شوند. در نتیجه فرم ها و فضاها نیز قالب های هندسی، ادراکی و مفهومی جدید پیدا می کنند. نتایج نشان می دهد کشورها در قالب یک برنامه بلند مدت و طراحی راهبرد سنجیده، سرمایه گذاری های کلانی در بخش های زیر ساخت تکنولوژیکی، فنی، توسعه اقتصادی از طریق اهرم فناوری انجام داده اند و در نهایت امیدوارند تا افق 2030 به چشم اندازهای ترسیم شده برسند. شفافیت و مسیولیت پذیری دولت ها و سازمان ها در اجرای پروژه شهرهای هوشمند به عنوان نکته ای کلیدی و حیاتی به منظور حصول اطمینان از موفقیت برنامه ها الزامی بوده و ایجاد باجه های هوشمند با قابلیت؛ احراز هویت، صدور کارت و ثبت خدمات می تواند سازمان تامین اجتماعی را در این راستا به اهداف مورد نظر سوق دهد.

شهر هوشمند، سازمان تامین اجتماعی، باجه های هوشمند تامین اجتماعی، هوشمند سازی