استخراجDNA از بافتهای موزه ای به عنوان رهیافتی در مطالعات مولکولی، مطالعه موردی: قرقاول خزری

بوم شناسی مولکولی و ژنتیک از پویاترین شاخه های دانش هستند. استخراج داده های مولکولی، درک روابط فیلوژنتیکی و پاسخ به بسیاری از پرسش های تکاملی و حفاظتی، از نکات مورد توجه در زیست شناسی حفاظت است. در شرایطی که جمع آوری میدانی نمونه های حاوی DNA گونه هدف به دلیل محدودیت های دسترسی، هزینه و مجوزها مقدور نباشد سودمندی نمونه های موزه ای و تکنیک های آن به کمک ما خواهد آمد. علاوه بر آن، در مطالعات تنوع زیستی، کلکسیون های موزه ای منابع بسیار مهم نمونه هستند که می توانند به منظور مقایسه تنوع زمان حال با گذشته و همچنین تشخیص روند کاهش تنوع ژنتیکی به کار روند. نمونه های موزه ای با وجود پاره ای از محدودیت ها، بطور گسترده به عنوان منبع مهمی در مطالعات زیست محیطی به کار می روند. برای استخراج و آنالیز DNA از بافت های جانوری که در موزه های طبیعی نگهداری می شود تکنیک ها و روش های گوناگونی وجود دارد. نمونه های موزه ای را می توان با روش های مربوطه آماده کرده و پس از استخراج DNA این نمونه ها، واکنش زنجیره ای پلی مراز، الکتروفورز، توالی یابی و آنالیزهای مختلف ژنتیکی و جمعیتی را انجام داد. در این مطالعه از بین 140 نمونه قرقاول جمع آوری شده (بافت تازه، خون، نمونه موزه ای) بصورت تصادفی از 24 نمونه استخراج DNA به دو روش نمکی و فنل-کلروفرم صورت گرفت. دامنه غلظت DNA بدست آمده برای نمونه های موزه ای 59/1 تا 97/1 و برای بافت های تازه 78/1 تا 97/1 بود. میزان انحراف استاندارد بافت موزه ای 19/0 و بافت تازه 07/0 بود. سرانجام DNA بدست آمده برای تعدادی جایگاه ریزماهواره بر روی ژل اکریل آمید قرار گرفت که از دقت قابل قبولی برخوردار بود. علیرغم عدم تفاوت معنی دار آماری بین غلظت DNA دو نوع بافت، نتایج موفقیت محصول PCR برای بافت های تازه نسبت به نمونه های موزه ای بطور محسوسی بهتر بود.

کلیدواژه ها:

استخراج DNA ، کمیت و کیفیت DNA ، بافت تازه ، بافت موزه ای ، روش فنل-کلروفرم