رقیه صفری - استادیارگروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
فاطمه کیاپور - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمد همایونی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
معصومه درویشی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

اکوسیستم های آبی همواره دریافت کننده حجم وسیعی از آلاینده ها می باشند که می توانند تعادل بوم سازگان ها را برهم زنند. در سال-های اخیر پایش اکوسیستم های آبی از سنجش کمی مقدار آلاینده در آب، رسوب و بافت ماهی به سمت سنجش های کیفی اثرات آلاینده ها بر آبزیان و بررسی وضعیت سلامت آبزیان و نهایتا اکوسیستم سوق پیدا نموده است. زیست نشانگرها یا بیومارکرهای آنزیمی از جمله شاخص هایی هستند که به ردیابی اثرات ثانویه آلاینده ها بر آبزیان می پردازند و وضعیت آبزی را جهت ارزیابی سلامت آبزیان و نهایتا اکوسیستم آبی مورد بررسی قرار می دهند. این مقاله مروری بر زیست نشانگرهای آنزیمی مورد استفاده در مطالعات اکوتوکسیکولوزیکی آبزیان دارد.

اکوسیستم آبی، زیست نشانگرهای آنزیمی، آلاینده ها