بازتاب آموزه های صلح طلبانه و انسانی عرفان درزبان وادبیات فارسی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 342

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

OSAPLC03_003

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

عرفان و تصوف به عنوان یک مکتب فکری دارای آموزه هایی است که در طول تاریخ به طور مستقیم و غیرمستقیم برجامعه تاثیرگذاشته و در رشد و تربیت مردم نقشی بسزا داشته است. اندیشه و رفتار بزرگان صوفیه نه تنها امید به یک زندگی معنوی و اخلاقی را در انسان زنده نگه داشته، بلکه در بعد اجتماعی نیز موجب صلح و صفا و همدلی و تفاهم میان مردم جامعه بوده است. احترام به دیگران، از خودگذشتگی و فداکاری، رواداری و مدارا یادگراندیشان، صلح جویی و دگر دوستی، عشق ورزی و محبت به دیگران، دوری از پلیدی ها و کسب صفات انسانی، پاکدلی و راستکرداری و ده ها صفات دیگر انسانی جزو آموزه های مکتب عرفان است که باور و پای بندی به نهادینه شدن هریک از آنها می تواند جامعه انسانی را به سوی تعالی و کمال رهنمون کند. زبان و ادبیات فارسی دردرازنای تاریخ همواره نقش اساسی در رساندن پیام های انسانی و مصلحانه معنوی و عرفانی در میان مردم دنیا داشته است. بسیاری از متن های شعر و نثر که از شاعران و نویسندگان ایرانی از جمله سعدی، مولوی و حافظ برجای مانده به عنوان گنجینه های پربار معنوی و عرفانی سرشار از باورهای انسان دوستانه و صلح خواهانه ای هستند که به برخی از آنها اشاره شد و در این مقاله نیز بدانها پرداخته شده است. با آن که در زمینه های مختلف عرفانی پژوهش هایی بایسته و علمی صورت گرفته اما عموما کلی بوده و کمتر در جنبه های جزیی عرفان مطالعه شده است. در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی به بیان برخی ویژگی های انسانی و صلح طلبانه پرداخته می شود که ساختار اندیشه عرفانی می سازد و در متن های منظوم و منثور ادبیات عرفانی بازتاب یافته است.

نویسندگان

سیدمهدی خیراندیش

دانشیارزبان وادبیات فارسی دانشگاه پیام نور