بررسی وتحلیل نمود عرفانی شخصیت ها و عناصر حماسی_اسطوره ای در غزلیات شمس

غزلیات شمس، اثر جاودانه ی مولانا جلالالدین محمد بلخی در زمینه ی بیان مضامین عارفانه و عشق آسمانی است. مولانا در خلال این غزلیات ناب، از نمادهای اسطوره ای نیز برای تبیین مضامین عرفانی و سایر مفاهیم شعری استفاده کرده است. در این مقاله به بررسی عناصر اسطوره اعم از شخصیتها، موجودات و نمادهایی که صبغه و نمودی عرفانی در غزلیات شمس داشته اند، پرداخته ایم. البته علاوه بر شخصیتها و نمادهای اسطوره ای ملی، شخصیت های اسطورهای دینی و عرفانی نیز که مولانا آنها را در جهت بیان مفاهیم عرفانی آورده، مورد بررسی قرار گرفته اند. عناصر و موجودات و شخصیت های مورد بررسی در این مقاله عبارتند از رستم، زال، کیقباد، سهراب، اسفندیار، ضحاک، کیکاووس، مانی، کیخسرو. شخصیت های اسطورهای دینی:امام علی (ع) و حمزه و موجودات افسانه ای همچون کوه قاف، هما، عنقا و سیمرغ. نتیجه ی حاصل شده از پژوهش این است که مولانا در غزلیات شمس نیز مانند سایر آثارش، برای بیان هر چه بهتر مضامین و مفاهیم عرفانی، از عناصر اسطوره و حماسه استفاده کرده است؛ تا جاییکه پژوهشگران ادبیات عرفانی، غزلیات شمس را نمونه ی بارز و ارزشمند حماسه ی عرفانی دانسته اند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، غزلیات شمس ، عناصر اسطوره و حماسه ، مضامین عرفانی