افزایش خسارت قراردادی معین در حقوق ایران
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: چهارمین همایش ملی حقوق ارزیابی کارآمدی قانون در نظام جمهوری اسلامی ایران
- کد COI اختصاصی: LAWMAYBOD04_290
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 550
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق خصوصی، واحد تفت، دانشگاه آزاد اسلامی، تفت، ایران.
عضو هیات علمی گروه حقوق خصوصی، واحد تفت، دانشگاه آزاد اسلامی، تفت، ایران.
چکیده
در قراردادها معمولا اطراف قرارداد در صدد تعیین ضمانت اجرا، برای عدم یا تاخیر یا سوء اجرای قرارداد هستند. تعیین خسارت به عنوان ضمانت اجرا معمول است و در اکثر کشورها خسارت، به عنوان جایگزین انجام عین تعهد، یا به عنوان تکمیل آن مورد توجه بوده است.خسارت گاه به صراحت در قرارداد معین میگردد (وجه التزام) و گاه، میزان آن معین نیست.در مقاله حاضر با توجه به صراحت ماده 230 قانون مدنی که بیان میدارد اگر در ضمن معامله شرط شده باشد که در صورت تخلف، متخلف مبلغی به عنوان خسارت تادیه نماید حاکم نمی تواند او را بیشتر یا کمتر از آنچه ملزم شده است محکوم نماید، در صدد آن هستیم تا با روشی توصیفی – تحلیلی با بررسی قابلیت افزایش خسارت قرادادی معین (فصل اول) و معیار سنجش افزایش وجه التزام (فصل دوم) به این مساله بپردازیم که آیا با توجه به میزان تخلفات طرفین قرارداد، خسارت تعیین شده قابل افزایش است یا خیر و در صورت قابلیت افزایش، معیار سنجش این افزایش چه میباشد. نتایج حاصل از پایاننامه پیشرو حاکی از آن است که هرگاه میزان وجه التزام آن قدر پایین باشد که شایبهی فرار از ایفای تعهد را ایجاد نماید یا منشا ورود خسارت اضرار عمدی یا تفصیر سنگین یا سببی غیر قابل پیشبینی در هنگام تعیین وجه التزام باشد، دادرس مجاز است تا با توجه به میزان شدت و ضعف تخلف، خسارت قابل مطالبه را تعیین نماید و در این راستا، میبایست خسارت واقعی وارد شده را معیار خود قرار دهد.کلیدواژه ها
افزایش وجه التزام، فرار از ایفای تعهد، اضرار عمدی، تقصیر سنگین، خسارت غیر قابل پیشبینیمقالات مرتبط جدید
- تفاوت رویکرد اسلام و نظریه پردازان پست مدرن به مفهوم حقیقت دینی
- نظام انسان شناسی در اندیشه آیت الله مصباح یزدی (ره)
- تحلیل تطبیقی تصرف عدوانی و خلع ید در چارچوب آیین دادرسی ایران
- پژوهشی تدبری در کاربرد اسم جلاله«الله » در قرآن کریم با رویکردی درونقرآنی
- زیست مادرانگی در کشاکش نقشهای چندگانه: بازخوانی نقش مادر شاغل در پرتو آموزههای رضوی و روانشناسی معاصر
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.