حق انصراف در قراردادهای تجاری الکترونیکی و مقایسه آن با حق فسخ در قانون تجارت الکترونیک

سال انتشار: 1396
محل انتشار: چهارمین همایش ملی حقوق ارزیابی کارآمدی قانون در نظام جمهوری اسلامی ایران
کد COI اختصاصی: LAWMAYBOD04_022
زبان مقاله: فارسی
تعداد مشاهده: 4405

نویسندگان

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق تجارت بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، ایران

استادیار و عضو هییت علمی گروه حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد، ایران استادراهنما

چکیده

در اکثر نظامهای حقوقی در قراردادهای تجاری الکترونیک، حق فسخ در عقود پیش بینی میشود. در ماده ی 37 قانون تجارت الکترونیک از این حق برای حداقل هفت روز کاری سخن گفته شده است. بعضی از صاحبنظران این حق را صرفا خیار قانونی میدانند که مدرن شده است و برخی این حق را به نوعی عامل مبطل عقد شمردهاند. و ماده 6 دستورالعمل 1997 م اتحادیه اروپا، از این حق سخن گفته است. و از این حق تحت عنوان حق انصراف از قرارداد نام برده است. قانونگذار ایران برخلاف ماده 6، به جای حکم به وجود حق فسخ، تامین کننده را به در نظر گرفتن حق فسخ حداقل هفت روزه به نفع مصرف کننده ملزم نموده است و ضمانت اجرای تخلف از این تکلیف را به جریمه مقرر در ماده 69 همان قانون دانسته است. و امکان فسخ قرارداد نیز وجود ندارد. و قانون گذار از این حق تحت عنوان حق انصراف از قبول نام بذده است و این موضوع یعنی عدول از دستور العملل ماده 6 اتحادیه اروپا که به صورت فراگیر در آمده و کشورهای آلمان، آمریکا، فرانسه، سوید، بلژیک نیز حق انصراف از قرارداد را مورد پذیرش قرار داده اند.

کلیدواژه ها

حق فسخ، تجارت الکترونیکی، قرارداد بینالمللی، حق انصراف

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.