بررسی شیوه های اثبات جرم ازدواج سفید در پرتوی آیین دادرسی افتراقی حاکم بر جرایم منافی عفت

یکی از پدیده هایی که در سال های اخیر در کشور ایرانرواج نسبتا یز ادی پیدا کرده است ، پدیده ی ازدواج سفید است. ازدواج سفید در واقع نوعی زندگی مشترک بدون رعایت موازین شرعی و قانونی است. به این معنا که زن و مرد بدون آن که تشریفات نکاح که در قانون مدنی پیش بینی شده است را رعایت نمایند ، با رضایت دو طرفه ، زندگی مشترک خود را در یک منزل آغاز مینمایند. بدیهی است که با توجه به این که چنین نکاحی ، باطل و فاسد است ، روابط میان زن و مرد هم نامشروع بوده و در قالب عنوان مجرمانه ی جرایم منافی عفت قرار خواهد گرفت و بنابراین به عنوان یک رفتار مجرمانه باید تحت تعقیب و رسیدگی قرار گیرد. در این میان نکته ی قابل توجه آن است که رویکرد قوانین کیفری ایران در اثبات جرایم منافی عفت با الهام از موازین شرعی ، نسبت به شیوه های اثبات سایر جرایم با تفاوت های عمده و چشمگیری رو به رو است. در واقع قانون گذار در جرایم منافی عفت بیش از آن که به دنبال کشف جرم و تعقیب مجرمین باشد ، در صدد چشم پوشی است. بنابراین لازم است این تفاوت ها و شیوه ی خاص رسیدگی به جرایم منافی عفت و از جمله ی آن ها ازدواج سفید مورد بررسی دقیق تر قرار گیرد. مقاله ی حاضر کوشیده است با محوریت قرار دادن قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392 آیین دادرسی افتراقی ناظر بر جرم ازدواج سفید را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

ازدواج سفید ، قانون آیین دادرسی کیفری ، شهادت ، اقرار ، روابط نامشروع