تبارشناسی نگرش به توسعه پایدار در اسلام و غرب
عنوان مقاله: تبارشناسی نگرش به توسعه پایدار در اسلام و غرب
شناسه ملی مقاله: HSCO01_116
منتشر شده در اولین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران در سال 1397
شناسه ملی مقاله: HSCO01_116
منتشر شده در اولین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدحسین لطفی - استادیار گروه الهیات دانشگاه پیام نور
جعفر حیدری - مربی و عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی(علوم سیاسی) دانشگاه پیام نور
خلاصه مقاله:
محمدحسین لطفی - استادیار گروه الهیات دانشگاه پیام نور
جعفر حیدری - مربی و عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی(علوم سیاسی) دانشگاه پیام نور
توسعه و رشد در دو نظام اسلامی و غربی متفاوت است. علاوه بر این مبانی، اهداف و غایات نیز متفاوت هستند. چرا که تفاوت موجود بین انسان شناسی، ارزش ها و اهداف تعریف شده، تفاوت در مفهوم توسعه و هدف از آن در این دو دیدگاه را به دنبال دارد. بنابراین توسعه انسانی انسان محور در نگاه غربی، به توسعه انسانی حق محور در دیدگاه اسلامی بدل می شود؛ چرا که در این نگرش توسعه انسانی اساسا معنایی معادل تربیت بر اساس الگوی اسلام و در جهت تحقق هدف خلقت یعنی عبودیت می یابد. انسان تربیت شده در این نظام با تحول در ذهنیت - توسط تقویت باور توحیدی و بالندگی عقل و نور بصیرت - و تحول در عواطف با جهت گیری در راستای حب و بغض الهی - رفتاری مناسب الگوی اسلامی خواهد یافت و تغییرات پایداری در رفتار عینی او ایجاد خواهد شد که همانا ظهور حق محوری و اطاعت از حق خواهد بود.
کلمات کلیدی: قرآن، رشد، توسعه، انسان، اسلام، نگرش، غرب، نهج البلاغه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/798492/