سکینه مشجور - دانشجوی دکتری -گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران

در تحقیق حاضر فرآیند تولید زیست جلبکی بایودیزل به عنوان زیرگروهی از انرژی های پاک با استفاده علفهای دریایی(Seaweed) خلیج فارس تفسیر شده است. این ماکروجلبک های دریایی بالاخص در فصول بلوم با بیومس بسیار عظیم، جز مواردی چند مصارف محلی، عمدتا بر سواحل ایرانی خلیج فارس بلا استفاده رها می شوند. بیومس این جلبک ها مشتمل بر سه ترکیب مهم پروتیین، کربوهیدرات و لیپید است. وجود مقادیر بیش از40% اسیدهای چرب در برخی از این جلبک می تواند آنها را به منابعی برای استحصال روغن تبدیل کند بعلاوه به کمک فرآیندهایی بیوشیمیایی/ترموشیمیایی/تخمیرمیکروبی می توان آنها را به انواع مختلفی ازسوخت های زیستی چون: بیودیزل، بیوروغن، بیوگاز، بیوهیدروژن، بیواتانول، بیوبوتانول، متان و ذغال نیز بدل نمود. در این میان وجود منابع سرشار تری اسیل گلیسرول (TAGs) در بسیاری از گونه های این جلبک ها آنها را به شاخص مناسبی برای تولید بیودیزل بدل نموده است که فاقد فسفر، سولفور، نیتروژن و دیگر گازهای سمی است. در این مقاله فرآیند تولید بیودیزل که مبتنی بر پروسه های نسبتا ساده بیوترموشیمیست وتوان استحصال و بهره وری از کل محتوای کربنه جلبک ها را به منظور تولید سوختی ایمن در مقیاس صنعتی فراهم می آورد، تشریح شده است، امید است که این تحقیق، بتواند دریچه ایی را در فراسوی تحقیقات بنیادین کشور در حوزه انرژی های پاک باز گشاید.

بیودیزل، سوخت زیستی، ماکروجلبک، TAGs، خلیج فارس