سمیه خواهانی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
جمشید جراره - استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران

هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی مداخلات گروهی روان آموزشی با رویکرد رواندرمانی مثبت نگر در بهبود افسردگی - دیستایمیک زنان خانه دار در سال 1396 بود. روش تحقیق نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های کنترل و آزمایش برابر) بود و از آزمون افسردگی بک به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. به روش نمونه گیری داوطلبانه و در دسترستعداد 20 نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به کانون فرهنگی- آموزشی حسینیه روستای گلزار پاکدشت که در آزمون افسردگی بک، نمره بالاتر از 10 کسب نمودند، انتخاب شده و به صورت نمونه گیری تصادفی ساده در گروه های آزمایش (10 نفر) و کنترل(10 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 2 ماه از 8 جلسه مداخله گروهی روان- آموزشی با رویکرد رواندرمانی مثبت نگر به صورت هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد. در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد، درنهایتپس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد مداخلات گروهی روان- آموزشی، با رویکرد روان درمانی مثبت نگر در بهبود افسردگی دیس تایمیک زنان خانه دار تاثیرگذار بوده است (با اندازه اثر 44 / 0) و کلیه مراکزروان درمانی و مشاوره می توانند از این روش درمان، برای بهبود افسردگی استفاده کنند. .

مداخلات گروهی روان آموزشی، رواندرمانی مثبت نگر، افسردگی دیس تایمیک، زنان خانه دار