محمدعلی امیرزرگر - استادمرکزتحقیقات ارولوژی ونفرولوژی دانشگاه علوم پزشکی همدان همدان ایران
مهناز یاونگی - دانشیار، مرکز تحقیقات آندومتر و آندومتریوز، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان،ایران
مهزاد روستایی - کارشناسی ارشد عضومرکزتحقیقات ارولوژی ونفرولوژی دانشگاه علوم پزشکی همدان همدان ایران

زمینه و هدف: با وجود انجام تکنیکهای جراحی برای درمان بی اختیاری ادرار (SUI) در جراحی، روش لاپاروسکوپی اسلینگ به عنوان روش استاندارد طلایی با راندمان بالا شناخته شده است. در مطالعه حاضر و برای اولین بار، کارآیی دو روش لاپاروسکوپی متعارف و لاپاروسکوپی با کمک انگشت اشاره را در زنان مبتلا به SUI مقایسه کردیم. مواد و روش ها: 24 بیمار مبتلا به SUI که بین سالهای 1387 تا 1389 مراجعه کرده بودند و به داروهای روتین و ترمیم سیستوسل پاسخ نداده بودند، برای لاپاراسکوپی استاندارد انتخاب شدند و 18 بیمار با سن و جنس همگن با گروه قبلی در گروه تکنیک انگشت اشاره کمکی قرار گرفتند. دو گروه به مدت یک سال از لحاظ بهبود علایم، عود، میزان نشت و رضایت کلی بیماران پیگیری شدند. یافته ها: در 21 بیمار تحت درمان با لاپاراسکوپی معمولی، 6 بیمار دچار عود بیماری شدند. در 3 بیمار، هرچند نشانه ها تا حدی حذف شدند، نشت هنوز قابل مشاهده بود. در دو بیمار، با وجود کنترل cystoscopic، نخ نایلون به مثانه وارد شده ولی به آن توجه نشده بود. علاوه بر این، در روش انگشت کمکی، همه بیماران مطالعه شده از درمان رضایت داشتند. در گروه دوم، نشت ادراری در افرادی که اضافه وزن داشتند با کاهش وزن بدن بهبود یافت. دو بیمار نیز با احتباس ادراری مواجه شدند که پس از 3 روز از CIC، مشکل آنها حل شد. نتیجه گیری: روش لاپاروسکوپی انگشتی همراه با عود کمتر و میزان کاهش علایم همراه است و بنابراین با توجه به روش معمول لاپاروسکوپی SUI این روش ارجح است.

بی اختیاری ادرار، لاپاروسکوپی، اسلینگ