حسین امیرزرگر - استادیار، مرکز تحقیقات ارولوژی اطفال، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
محمدعلی امیرزرگر - استاد، مرکز تحقیقات ارولوژی و نفرولوژی دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مرضیه ابراهیمی - دانشیار، پژوهشکده سلولهای بنیادی، مرکز تحقیقات علوم سلولی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران
حسین بهاروند - استاد، پژوهشکده سلولهای بنیادی، مرکز تحقیقات علوم سلولی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران

زمینه و هدف: هدف از مطالعه پیش رو، ارزیابی تاثیر سلولهای بنیادی دهنده بر بهبود بقای پیوند و کاهش نیاز به مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی در بیماران پیوند کلیه است.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی دو گروه بیمار وارد مطالعه شدند؛ بدینصورت که تعداد 5 بیمار افزون بر پیوند کلیه از دهنده غیر خویشاوند )Living Unrelated Donor(، همزمان سلولهای بنیادی تهیه شده از خون محیطی دهنده )18-23 × 119 cells/case( را در چهار نوبت، پیش و پس از پیوند دریافت کردند )گروه مداخله(؛ و تعداد 8 بیمار فقط پیوند کلیه را از دهنده غیر خویشاوند دریافت کردند )گروه کنترل(. میزان کایمریسم در خون محیطی، براساس تطابق نداشتن HLA و به روش تلفیقی PCR-flowcytometry در ماه های اول، سوم و دوازدهم پس از پیوند مشخص شد.یافته ها: %12/5 بیماران در گروه کنترل، عفونت CMV و %37/5 عفونت ادراری، داشتند و %12/5 دچار مشکلات گوارشی شدند. 5 مورد از 8 بیمار گروه کنترل )%62/5( در مقایسه با 2 بیمار از 5مورد گروه مداخله، حملات ردحاد پیوند را نشان دادند. افزون بر این، در هر گروه تعداد یک مورد رد تسریع یافته گزارش شد. ارزیابی کایمریسم فعال محیطی در دو بیمار با پیوند پایدار و با عملکرد نرمال نشان داد که تا سه ماه پس از پیوند، کایمریسم محیطی قابل تشخیص بوده و در حضور کایمریسم هیچگونه عالیمی از حملات رد پیوندگزارش نگردید.نتیجه گیری: تزریق سلولهای بنیادی دهنده، میتواند در گیرنده پیوند کلیه، کایمریسم محیطی ایجاد کند و این تزریق با بهبود عملکرد پیوند و افزایش بقای آن ارتباط مستقیم دارد.

پیوند کلیه، سلول بنیادی، کایمریسم