نقش فرم سقف درکاهش هدر رفت انرژی با معیار انرژی تابشی دریافتی

در گذشته آسایش حرارتی از طریق طراحی ساختمان، متناسب با اقلیم آن و تعداد معدودی از تجهیزات ساختمانی ایجاد میشد.چنین شرایطی با توجه به پیشرفت فناوری در دهه 1960 ، بسیار دگرگون شد و تامین گرمایش و سرمایش و روشنایی ساختمان از طریق تجهیزات مکانیکی و استفاده از سوختهای فسیلی جنبه ای محوری و اصلی به خود گرفت. در پی بحران انرژی ایجاد شده و آلودگیهای محیط زیستی در سالهای پیشین از این راه، موجبات مطرح شدن تعریف جدیدی از معماری، به نام معماری پایدار فراهم شد. توجه به طراحی متناسب ساختمان با اقلیم قرارگرفته در آن و استفاده از انرژیهای پایدار در ایجاد آسایش حرارتی ساختمان از اصول پایه ای این نوع معماری است. در این شرایط، طراحی اجزای معماری به صورت مناسب میتواند، به تامین آسایش حرارتی درون محیط و در پی آن کاهش انرژی مصرفی ساختمان منجر شود. در میان این اجزاء ساختمانی، بام که نقش اساسی در تبادل حرارتی دارد، اغلب نادیده گرفته شده است. بنابراین پژوهش پیش رو در نظر دارد، در اقلیم سرد کوهستانی)کرج( در مورد مقایسه میان چهار تیپ سقف غالب از جمله تخت، یک طرفه، دو طرفه و چهار طرفه با زوایایمختلف بحث کند. هدف آن دستیابی به فرم و زاویه بهینه سقف شیبدار در این منطقه بر اساس انرژی دریافتی از طریق تابش خورشید، که یکی از مهمترین انرژیهای پایدار محسوب میشود، است. روش تحقیق در این مقاله بر اساس مدلینگ و مشابه سازی رایانهای در نرم افزار رویت و تحلیلهای انرژی در نرمافزار انرژی پلاس صورت گرفته است. نتایج آنالیز مدلهای شبیه سازی شده، سقف بهینه و مناسب ترین زاویه آن در سقف های شیبدار با مساحت کف ثابت با توجه به انرژی دریافتی در فصل زمستان را در مدلهای بررسی شده نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فرم سقف ، انرژی تابشی ، صرفه جویی در انرژی ، مشابه سازی