سهیلاسادات فتح الهی - کارشناس مهندسی شیمی ، گروه پلاستیک ، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
علی اکبر یوسفی - استادیار، گروه پلاستیک، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سیدنظام الدین اشرفی زاده - استادیار، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه علم و صنعت ایران

قیرهای پلیمری از جمله امولسیونهای ناپایدار می باشند. در این مقاله اثر سرعت همزن (اندازه ذرات) و همچنین نمک استئارات کلسیم روی پایداری امولسیون پلی اتیلن – قیر مورد مطالعه قرار گرفت. در دسته اول از این آزمایشها قیر با 2 درصد وزنی پلی اتیلن سنگین مخلوط شد وبرای نمونه های مختلف دور همزن متغیر در نظر گرفته شد در دسته دوم درصدهای مختلف نمک به ترکیب قیر و 2 درصد پلی اتیلن اضافه شد و اختلاط به دو روش صورت گرفت. در بررسی تصاویر مربوط به نحوه توزیع پذیری پلی اتیلن در قیر مشاهده شد که با تنظیم سرعت همزن می توان به نتایج مناسبی دست یافت. همچنین در بررسی نمونه های حاوی نمک استئارات کلسیم مشاهده شد که اولاً با اضافه شدن نمک در تمام نمونه ها توزیع پذیری پلی اتیلن نسبت به نمونه شاهد بهبود یافته و در بررسی تصاویر مربوط به پایداری نیز مشاهده شد که در مقادیر 0/1 تا 0/2 درصد از نمک استئارات پایداری امولسییون اندکی بهبود یافته است.

امولسیون قیر ، پلیمر ، پایدار سازی امولسیون ، پلی اتیلن ، نمک استئارات کلسیم