اسماعیل اسلامی - دکترای زبان و ادبیات عرب، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد جیرفت
صفی الله کرد - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عرب، دانشگاه آزاد جیرفت
عبدالملک کرد - دانشجوی کارشناسی فقه و مبانی حقوق دانشگاه سیستان و بلوچستان

در میان فرهنگ های جهان، فرهنگ فارسی و عربی با وجوه مشترک فراوان میتوانند سهم به سزایی را در انجام پژوهشهای تطبیقی ایفا کنند. خردورزی و عقل محوری و به تعبیر زیباتر حکمت، یکی از این وجوه مشترک و قابل مقایسه است. امروالقیس کندی سرآمد سخن سرایان عرب در یک سوی این قیاس و سنایی غزنوی، شاعر بزرگ فارس در سوی دیگر جای گرفته است. امروالقیس، روزنه هایی از حکمت جاهلی را با استمداد از فطرت و تعالیم گذشته و تجربه ی زندگی در اشعارش پیاده کرده است. حکمت در شعر سنایی از فراوانی بالایی برخوردار است و یکی از مضامین اصلی شعر او به شمار میآید. بسیاری از این حکمت ها نیز ریشه در فرهنگ اسلامی، ایرانی وگاها یونانی دارد. در این پژوهش کوشیده ایم تا بگونه ای تطبیقی، مضامین حکمت آمیز را در اشعار این دو شاعر بررسی کنیم و رویکرد هر کدام را نسبت به مفاهیم حکمت آمیز بدست آوریم.

امروالقیس، سنایی، حکمت، شعر عرب، شعر فارسی