تحلیل معناشناختی توجه به علم خدا و آثار آن در رفتار انسان از دیدگاه آیات و روایات

از دیدگاه آیات و روایات، توجه انسان به علم خدا، آثاری مبارک برای او دارد. در میان این آثار، تاثیرات اخلاقی این موضوع چشمگیرتر به نظر می رسد. توجه به علم خدا ، هم سبب پرهیز از رذایل است و هم آراستگی به فضایل. مقصود از پرهیز از رذایل ، ترک گناه، ظلم، هواپرستی و مانند آن است. تعدادی از مصادیق جزیی تر این موضوع در آیات و روایات نام برده شده است؛ مانند: پرهیز از بخل، بدگویی، تهمت، خیانت، خودستایی و ریا. با بررسی آیات و روایات، رابطه میان کلیدواژه های این حوزه معنایی، قرار داشتن همه آنها در خویشتن داری انسان از گناهان و رذایل است. میان این حوزه معنایی و برخی دیگر از حوزه های معنایی، رابطه ای نزدیک وجود دارد؛ مانند رابطه آثار توجه به علم خدا و آثار ذکر الله که عموم و خصوص من وجه است.

کلیدواژه ها:

معارف قرآن ، معارف حدیث ، علم خدا ، پرهیز ازرذایل ، معناشناسی