ارزیابی نظریه ی عدم تغییرات مکانی ریگ زارها با استفاده از سنجش ازدور

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 465

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JARGS-7-27_002

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

این تحقیق به ارزیابی نظریه عدم تغییرات مکانی ریگزارها میپردازد. بر این اساس ریگزارهای کشور با استفاده از تصاویر ماهوارهای لندست در طول 43 سال و تکنیکهای سنجش ازدوری مورد ارزیابی تغییرات مکانی قرار گرفتند. در این پژوهش نتایج روشن ساخت که ریگ ها به صورت تثبیت شده میباشند؛ به طوریکه ریگزارها در سال مبدا (1973) وسعتی بیش از 35906 کیلومترمربع را به خود اختصاص داده اند و سپس در سال 2016 نیز به همین اندازه وسعت داشته اند 35173,5 کیلومترمربع . با استفاده از تجزیه وتحلیل آمار بادها و ترسیم گلباد ایستگاه های پیرامونی ریگزارها روشن گردید که بیشتر ریگزارها تحت تاثیر بادهای محلی چندجهته قرار دارند و وجود تپه های ماسه ای مرکب نتیجه ی همین امر است. همچنین تغییرات لبه های ریگ نیز با روی هم گذاری تصاویر ماهوارهای بررسی گردید که بر این اساس نیز لبه دارای تغییرات محسوسی نبوده و در برخی از موارد لبه ها به وسیله ی انسان دستکاری شده است. علاوه بر این، تحلیل نتایج آشکار کرد که % 68 ریگها بر روی پهنه های کویری توسعه یافته اند که به دلیل افزایش خشکی محیطی میتواند باعث تغییر در ریگ ها گردد. همچنین نتایج این پژوهش روشن ساخت که طرح هایی که مبتنی بر تثبیت ریگزارهای بزرگ صورت میپذیرد کارایی لازم را نداشته؛ زیرا به طور طبیعی ریگزارها در موقعیت مکانی خود تثبیت شده میباشند. با توجه به این نتایج برای جلوگیری از بروز خسارت های مربوط به تپه های ماسه ای باید به پیرامون ریگزارها توجه شود؛ یعنی مناطقی که مسیر جابه جایی تپه های ماسه ای میباشند، چون در مسیر حمل از مبدا به مقصد یا همان ریگزارها، عوارض ماسه ای فعال مانند برخان ها اکثر خسارات را به بار می آورند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

نعمت مال امیری

دانشجوی دکتری ژیومورفولوژی - دانشگاه فردوسی مشهد

سیدرضا حسین زاده

دانشیار ژیومورفولوژی - دانشگاه فردوسی مشهد

رویا خسروشاه آبادی

کارشناسی ارشد ژیومورفولوژی - دانشگاه اصفهان