ارایه مدل زیرساختی مدیریت منابع انسانی متناسب با دورکاری در سازمان های دولتی ایران

پژوهش حاضر باهدف ارایه مدل زیرساختی مدیریت منابع انسانی متناسب با دورکاری در سازمان های دولتی کشور انجام شده که ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی است و به صورت پیمایشی انجام شده است. پژوهش مذکور از نوع طرح های تحقیق آمیخته اکتشافی است. ازاین رو، بخش اول پژوهش بدون طرح فرضیه انجام شد. جامعه آماری تحقیق در مرحله اول(رویکرد کیفی) 20 نفر از خبرگان و نخبگان حوزه مدیریت، شامل مدیران باتجربه نظام اداری و اساتید مدیریت آشنا به موضوع دورکاری است که به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. تحلیل و کدگذاری مصاحبه ها به روش تحلیل مضمون و با کمک نرم افزار MAXQDA2 انجام شده است. پس از دستیابی به مدل، در بخش کمی، پنج فرضیه تعریف و برای آزمون آن ها پرسشنامه ای طراحی ودر اختیار کارشناسان مسیول و مدیران صفی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری قرار گرفت. با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری، روابط بین عناصر مدل بررسی شد. نتایج نشان می دهد تمامی فرضیه ها مورد تایید قرار گرفته و بین فرهنگ، فن اوری و راهبرد، رابطه مثبت و معناداری برقرار است. بنابراین، پیشنهاد می شود مدیران و دست اندرکاران نسبت به تقویت زیرساختهای لازم برای هر یک از مولفه ها با عنایت به مضمون های پایه و کدهای مستخرج از این پژوهش اقدام کنند و همچنین محققان آتی می توانند با اتخاذ رویکرد راهبردی، دامنه آزمون مدل زیرساختی مدیریت منابع انسانی دورکاری را از حیث موضوعی و موضعی در سازمان های دیگر گسترش دهند.

کلیدواژه ها:

مدریت منابع انسانی ، راهبرد فناوری اطلاعات و ارتباطات منابع انسانی ، مدیریت الکترونیک منابع انسانی ، زیرسیستم های مدیریت منابع انسانی ، دورکاری ، وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی