مقایسه اقتصادی شیرین کردن آب خلیج فارس با استفاده از انرژی های نو و فسیلی

به منظور پاسخگویی به تقاضای در حال رشد آب و کاهش رشد شکاف بین عرضه و تقاضای آب فرایندهای نمکزدایی میتواند یکی از گزینه های موثر باشد. نمکزدایی آب دریا یکی از فناوریهای اصلی تولید آب در سراسر جهان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی امکان سنجی اقتصادی شیرین کردن آب خلیج فارس از منظر انرژیهای نو و فسیلی در سال 1392 صورت گرفته و برای این منظور از مدل هزینه چرخه عمر استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که استفاده از سوخت دیزل یا به عبارت دیگر سوختهای فسیلی در مقایسه با انرژی خورشیدی، برای فرآیند آبشیرینکن اقتصادی نمیباشد. ارزش فعلی خالص در سناریوی با وام با نرخ تنزیل خصوصی انرژی خورشیدی برابر با 4776/31 میلیون ریال و دارای توجیهپذیری اقتصادی است و در سوخت دیزلی برابر با-2970/64 میلیون ریال میباشد و فاقد توجیه پذیری اقتصادی است. حساسیت طرح آب شیرین کن سوختهای فسیلی نسبت به قیمت فروش آب شیرین در حد کمی میباشد و این نتیجه در استفاده از انرژی خورشیدی با روندی افزایشی رو به رو است ولی حساسیت طرح آب شیرین کن انرژیهای نو نسبت به قیمت فروش آب شیرین در حد زیادی میباشد زیرا میزان تغییرات بسیار بالا بوده است. همچنین نتایج بیانگر آن است که هزینه متوسط که در دوحالت انرژی خورشیدی و دیزلی برای قیمت آب شیرین به دست آمده، در حالت انرژی خورشیدی به مراتب کمتر بوده است.

کلیدواژه ها:

امکان سنجی اقتصادی ، نمک زدایی ، خلیج فارس ، انرژی خورشیدی ، مدل چرخه عمر