ملیحه مشکی کاخکی - دانشجو کارشناسی ارشد عمران سازه های هیدرولیکی شرکت مهندسین مشاور کاو
محسن معربی - کارشناس ارشد عمران سازه های هیدرولیکی شرکت مهندسین مشاور کاوش پی مشه

آب مایه حیات است و به گفته خداوند: (و من جعلنا من ماء کل شیء حی.) و هر چیزی را از آب زنده کردیم) و این نعمت الهی غیر قابل جایگزین و از جمله انفال متعلق به همه ساکنین یک سرزمین بوده و دسترسی به آب به خصوص برای شرب و بهداشت حق همه انسانهاست. در کشور ما که با کمبود آب و نبود ساماندهی اراضی کشاورزی مواجه است، سرمایه گذاری در تجهیز این منابع اهمیت ویژه ای دارد افزایش جمعیت و تأمین نیازهای مستمر آنها با استفاده بهینه با استفاده از منابع موجود ممکن است. وجود تهدیدهای طبیعی مانند خشکسالی، فرسایش خاک و بیابانزایی، چگونگی استفاده از منابع تولید را با مشکل مواجه و امنیت غذایی را پیچیده تر می کند. بررسی ها نشان می دهد سرانه آب از 6860 مترمکعب در سال 1335 به 1830 متر مکعب در سال 85 رسید و در سال 1430 به هزار مترمکعب که تقریباً نصف معیارهای جهانی است خواهد رسید، این در حالی است که صادرات غله کشورهای تولید کننده به لحاظ اهمیت آب وغیر اقتصادی بودن کشت این محصولات و رشد داخلی جمعیت این کشورها متوقف خواهد شد این موضوع به همراه رشد شدید مصرف آب در کشورهای متکی به منابع آب زیرزمینی، واردات غلات در آن زمان را به طور کامل منتفی می سازد و کشور ما را نیز به لحاظ تأثیر در تقاضا و عرضه مواد غذایی جهان متأثر خواهد کرد. بنابراین باید بوسیله بهره وری آب بر اساس سند چشم انداز 20 ساله تولید مواد غذایی از یک کیلو گرم به دو کیلو گرم برای هر متر مکعب برسد. شرط اصلی در تحقق امنیت غذایی کشور در حال حاضر و آینده، شیوه های مناسب استفاده از منابع آبی کشور با اجرای طرحهای مختلف آبی و خاکی است. در این مقاله سعی شده است با ارائه راهکارهایی جهت اصلاح الگوی مصرف آب در بخش کشاورزی گامی مثبت و هدفمند به سوی منابع آبی مورد بهره برداری برداشته شود.

آب، منابع تولید، اراضی کشاورزی، الگوی مصرف، بهره برداری