پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارآمدی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارآمدی بود. 292دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب و پرسشنامه های تابآوری، مراحل تغییر رفتارتمرینی و خودکارآمدی را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد بین دانشجویان از نظر سطح تاب آوری و خودکارآمدی در مراحلتغییر رفتار، تفاوت معناداری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب آوری و خودکارآمدی بالاتریهستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارآمدی با سطح تاب آوری همبستگی مثبت و معناداریوجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارآمدی پیش بینی کننده معنی دار تاب آوری بودند. لذا می توان فعالیت-بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی های تاب آوری می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، مراحل تغییر رفتار تمرینی ، خودکارآمدی