رابطه جهت گیری ورزشی و اعتیاد به تمرین در ورزشکاران قهرمانی: مطالعه اولیه

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری ورزشی و اعتیاد به تمرین و مقایسه این دو متغیر در ورزشکاران زن و مرد رشتههای انفرادی و تیمی است. از بین ورزشکاران برتر اراک، 286 نفر انتخاب شدند. داده ها با سیاهه اعتیاد به تمرین و پرسشنامه جهت گیری ورزشی جمع آوری و با ضریب همبستگی، آزمون تی، تحلیل واریانس و رگرسیون تجزیه و تحلیلشد. نتایج نشان داد که اعتیاد به تمرین، برجسته بودن نقش تمرین و پیامدهای روانشناختی تمرین با رقابت جویی،پیروزی گرایی و هدف گرایی رابطه مثبت و معناداری دارد. از بین متغیرهای پیشبین، تنها رقابت جویی اعتیاد به تمرین راپیش بینی کرد و ورزشکاران دارای اعتیاد به تمرین نسبت به همتایان بدون اعتیاد، در سه زیر مقیاس جهت گیری ورزشی، نمرهبالاتری کسب کردند. نمره ورزشکاران مرد در زیرمقیاس های رقابت جویی و برجسته بودن نقش تمرین و نمره کل اعتیاد،نسبت به همتایان زن بالاتر بود و در زیرمقیاس های هدف گرایی و پیامدهای روانشناختی تمرین، نمره ورزشکاران انفرادی ازورزشکاران تیمی بالاتر بود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به تمرین ، جهت گیری ورزشی ، ورزشکاران انفرادی و تیمی ، تفاوت جنسیتی