بررسى ریخت شناسى نانوالیاف سلولز استات در سیستم هاى حلال تک و چند جزیى جهت تولید نانوحامل هاى سیکلودکسترین

ویژگى هاى مثبت نانوالیاف از جمله نسبت سطح به حجم بالا، انعطاف پذیرى مطلوب در گروه هاى عاملى سطحى و عملکرد مناسب مکانیکى، همراه با جایدهى سیکلودکسترین ها مى تواند زمینه لازم را براى ایجاد تولید نانوحامل هاى غذادارویى مناسب فراهم سازد. الکتروریسى روشى مناسب براى تولید نانوالیاف است که به دلیل سهولت اجرا و عدم استفاده از فرایند حرارتى به عنوان یکى از مطلوب ترین انتخاب ها در این خصوص شناخته مى شود. عوامل مختلفى در تولید الیاف مناسب با استفاده از روش الکتروریسى موثر هستند که یکى از مهم ترین آن ها انتخاب حلال مناسب است. در بررسى حاضر، شرایط انتخاب حلال مطلوب جهت رسیدنپلیمر سلولز استات به همراه سیکلودکسترین، از طریق بررسى اثر سیستم حلال هاى تک جزیى دى متیل استامید، دى متیل فرم آمید و ترکیبات دوتایى آن ها با استن شامل استن:دى متیل استامید ( 2:1 )، استن :دى متیل استامید ( 1:2 )، استن:دى متیل فرم آمید ( 2:1 ) و استن:دى متیل فرم آمید ( 1:2 ) بر ریخت شناسى و اندازه قطر الیاف مورد مطالعه قرار گرفته است. جایگیرى سیکلودکسترین درون ساختار نانوالیاف با استفاده از تکنیک طیف جذبى فنل فتالیین به تنهایى و در مجاورت محلول آبى سیکلودکسترین بررسى شد. نتایج نشان داد رفتار ریولوژیکیمحلول هاى پلیمرى در سیستم حلال دوتایى استن-دى متیل فرم آمید، غیرنیوتنى از نوع شبه پلاستیک مى باشد. استفاده از سیستم حلال دوتایى استن-دى متیل فرم آمید ( 1:2 )، غلظت (%w/v)20 محلول سلولز استات و (%w/v)2 سیکلودکسترین، تحت فرایند ریسندگى ولتاژ (25kV)، دبى جریان (1/5mL/hr)و فاصله نوک سوزن تا جمع کننده (150mm)، شرایط مطلوب براى تولید نانوحامل هاى خوراکى سیکلودکسترین مى باشد.

کلیدواژه ها:

سلولز استات ، سیکلودکسترین ، الکتروریسى ، نانوحامل