علی رجب زاده طهماسبی - استادیار دانشگاه صدا و سیما

آسیب شناسی گونه های نوشتاری انواع متون مکتوب در تلویزیون ایران نشان می دهد به طور روزافزون سازندگان برنامه های مختلف تلویزیونی، ساختارهای اصولی نوشتن را زیرپا می گذارند و خواسته یا نخواسته کیفیت برنامه های تلویزیونی را تنزل می دهند و ظرفیت تاثیرگذاری فرهنگی و هنری برنامه های تلویزیونی را کمتر می کنند. به نظر می رسد بسیاری از سازندگان برنامه های تلویزیونی یا به طراحی و زیربنا متن اعتقاد ندارند، یا دارند. اما قواعد آن را نمی شناسند و به ناچار یا به بهانه های مختلف (مثل شتاب تولید، ولع آنتن و...)اهمیت ساختار نوشتاری را در تلویزیون نادیده می گیرند. همه زندگی با ظرافت تمام روابطش در تلویزیون جریان دارد و به جای انکه رسانه تلویزیون اینه زندگی باشد و مسایل آن را بازسازی و بازتاب دهد، در جهان امروز، در بساری مواقع این زندگی است که آینه تلویزیون شده و نقش و رنگ آن را به خود گرفته است براین اساس،نوشتار تلویزیون، همان قدر که واقعیت ها را برملا کرده، توانسته در کتمان آنها نیز قدم بر دارد. لذا در این راستا ویژه حاضر تلاش دارد با روش تحلیلی توصیفی به بررسی و واکاوی ساختار متن روایی در گونه های نمایشی تلویزیون بپردازد و به این نتیجه رسیده است که هستی و حیات یک برنامه نمایشی در تلویزیون بر می گردد. هرچه ساختار نوشتار آن به سامان تر و قاعده مند تر باشد، ساختار روند زیبایی شناسانه برنامه بر مخاطب تلویزیون تاثیرگذارتر خواهد بود.

تلویزیون، روایت، ساختار متون روایتی