تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا به سندرم داون

هدف: سندرم داون شایع ترین اختلال کروموزومی و شایع ترین علت ژنتیکی کمتوانی ذهنی در انسان است. هدف از این مطالعه تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر عملکردهای حرکتی تعادل و قدرت عضلانی پسران مبتلا به سندرم داون است. روش بررسی: 20 پسر مبتلا به سندرم داون با سن 20-12 سال به طور تصادفی در دو گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 10 نفر قرار گرفتند. گروه تجربی، تحت برنامه تمرینی ترکیبی به مدت 60-45 دقیقه در روز و 3 بار در هفته، به مدت 8 هفته قرا گرفتند. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعادل در افراد مبتلا به سندرم داون، نیروی عضلانی با دینامومتر دستی MMT North coast, USA و تعادل با شارپند رومبرگ r=0/90-0/91 با چشمان باز و بسته اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری واریانس دو طرفه ( ANOVA ) با اندازه گیری مکرر استفاده شد p<0/05 یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه های مکرر نشان داد که قدرت Flexion زانو p<0/05 Extension زانو p<0/05 Flexion ران p<0/05 Extension ران p<0/05 Plantar Flexion مچ p<00/05 Dorsiflexion مچ p<0/05 و همجنین تعادل ایستا با چشمان باز )سطح سفت) و همجنین تعادل ایستا با چشمان باز (سطح سفت) و همجنین تعادل ایستا با چشمان باز (سطح سفت) p<0/05 تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح سفت) p<0/05 تعادل ایستا با چشمان باز (سطح نرم) p<0/05 تعادل ایستا با چشمان بسته (سطح نرم) p<0/05 در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه کنترل می باشد. نتیجه گیری: برنامه ترکیبی قدرتی و حس عمقی تعادل و پاسچرال در کودکان مبتلا به سندرم داون را بهبود می بخشد که ممکن است به علت افزایش قدرت عضلانی و یکپارچه سازی ورودی حس عمقی باشد

کلیدواژه ها:

سندرم داون ، تعادل ، قدرت عضلانی ، حس عمقی